مقایسه میزان بی‌حرکتی حاصل از ارتزهای پیش‌ساخته مچ دست در افراد سالم

سابقه و هدف: با وجود شیوع بسیار بالای بیماریهای مچ دست و استفاده عمومی از ارتزهای پیش‌ساخته موجود در بازار، اطلاع دقیقی در مورد میزان بی‌حرکتی ناشی از آنها وجود ندارد. لذا هدف از این مطالعه، بررسی و مقایسه میزان محدودیت حرکتی حاصل از چهار نوع ارتز پیش ساخته رایج، در افراد سالم بود. مواد و روشها: 40 دانشجوی دانشکده توانبخشی (22 دختر و18 پسر) در محدوده سنی 25-19 سال در این مطالعه شرکت داشتند. دامنه حرکتی مچ دست راست به‌وسیله الکتروگونیامتر اندازه‌گیری شد. سپس 4 نوع ارتز (تکنوتن، طب و صنعت،LP وOppo) به‌طور تصادفی بر روی دست نمونه‌ها بسته شد .هر فرد تا حد امکان، مچ دست خود را خم (Flexion) و باز (Extention) می‌کرد. هر حرکت سه بار انجام شد و بین هر ارتز، 60 ثانیه برای استراحت در نظر گرفته شد. آزمون آنووا با اندازه‌گیریهای مکرر برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها آنالیز داده‌ها نشان داد که میانگین دامنه خم کردن (001/0<‌p) و باز کردن (001/0<‌p) چهار ارتز، تفاوت معنی‌داری داشت. آزمون بونفرونی نشان داد که میانگین دامنه خم کردن در ارتز Oppo (10±40) به‌طور معنی‌داری کمتر از ارتز طب و صنعت و تکنوتن بود (به ترتیب 003/0<‌p و 02/0p <). همچنین میانگین دامنه باز کردن در ارتز طب و صنعت (10±52) با ارتز LP و تکنوتن، تفاوت معنی‌داری داشت (به‌ترتیب 001/0<‌p و 006/0p<). نتیجه‌گیری: هیچ‌کدام از ارتزهای پیش‌ساخته، منجر به بی‌حرکتی نمی‌شوند. بنابراین توجه درمانگران به ویژگیهای ارتز، قبل از تجویز و تناسب آن بادست استفاده‌کننده، بسیار حائز اهمیت است.